Vol gas: terug naar de realiteit

Als je mijn reis door F1 22's MyTeam hebt gevolgd, weet je dat ik in het laatste deel van de serie een enorme high reed. Dankzij fouten en botsingen van de topteams was mijn organisatie MBF Racing vrij vaak bezig met het veiligstellen van podiumplaatsen, waardoor het leek alsof wanneer er een paar upgrades voor de auto kwamen, het team zelfs de beste teams op de grid kon uitdagen voor overwinningen. Helaas ziet dit deel het team een beetje een stap in de verkeerde richting zetten, omdat verschillende problemen, race-incidenten en foutloze shows van Red Bull, Ferrari en Mercedes ervoor hebben gezorgd dat MBF Racing alleen heeft gevochten voor puntenfinishes - en dat is het zo'n beetje.

De aftrap van deze laatste reeks Grand Prix was Miami, een circuit waar ik eigenlijk bang voor was vanwege mijn gebrek aan ervaring met racen op het stratencircuit. Mijn onervarenheid betekende dat ik nog steeds racelijnen moest spijkeren, perfecte rempunten en natuurlijk de optimale versnelling voor elke bocht moest uitzoeken, iets dat te zien was in mijn oefenprestaties en verder in de kwalificatie en de race. Dit werd niet geholpen door het feit dat het een natte race was en een onjuiste set-up betekende dat de MBF 01 geen significante snelheid had op de rechte stukken, wat betekende dat ik onbekende bochten moest gebruiken als een manier om een solide gridplek en raceresultaat te krijgen. Uiteindelijk, na een ronde waar ik me niet bijzonder comfortabel bij voelde, was het beste wat ik kon netto P8 in de kwalificatie, waarbij teamgenoot Jenson Button me wist te verslaan met een P7-start.

Richting de eigenlijke race kwam er weer een beetje geluk op mijn pad, want Carlos Sainz maakte kennis met de barrières en sloot zijn Ferrari uit, en ook een vreselijke kwalificatiesessie betekende dat Mercedes' George Russell helemaal terug op P16 startte en geen bedreiging vormde. Maar dat nam niet weg dat ik naast Button ook nog Valterri Bottas had om voorbij te komen - iets wat ik bijzonder moeilijk vond door onervarenheid met het circuit en een slecht uitgebalanceerde auto - om zelfs maar te kunnen denken aan het uitdagen van de topteams.

Na een incident in de op twee na laatste bocht zat Button met schade aan zijn auto en moest hij naar de pits, waardoor ik de rest van de race mijn zinnen kon zetten op Bottas. Dankzij slim energieverbruik en enkele bijzonder dappere diepe remmomenten slaagde ik erin om P5 te pakken voordat de geblokte vlag begon te zwaaien, maar het was moeilijk om dat resultaat als een overwinning te zien, gezien alle kaarten die op hun plaats moesten vallen om ervoor te zorgen dat het gebeurde, en wanneer rekening werd gehouden met Button die als laatste dood kwam door schade en een verlengde pitstop, het resultaat was des te zuurder.

Maar Miami was nu gezegd en gedaan en alle ogen konden worden gericht op een terugkeer naar een echt circuit, want het was tijd voor de GP van Spanje. De MBF 01 voelde meteen meer gebalanceerd en geschikt voor het circuit hier en het betekende dat de training en kwalificatie vrij rustig verliepen. Na een vrij snelle ronde startte ik op P7, omdat de topteams foutloos waren en allemaal voor mij startten. Button was terug bij oude trucs en bevond zich op een minder indrukwekkende P13.

Spring naar de eigenlijke race en het begon minder dan gunstig. Een langzame start van mezelf betekende dat Mick Schumacher van Haas me besprong toen de lichten uitgingen, wat betekende dat ik de rest van de race de Duitse coureur achtervolgde en probeerde hem te passeren. De Haas bleek echter te handig op de rechte stukken, waardoor ik zelfs met de hulp van DRS niet kon verslaan wat Schumacher te bieden had, en zo eindigde deze race een plekje lager en op P8. Button wist wat posities goed te maken en op P10 te komen, maar al met al was Spanje uiteindelijk een vrij middelmatige show voor MBF Racing.

Ik wist niet dat middelmatig een geschenk van de goden zou zijn geweest in Ronde 7: Monaco. Dit was veruit de slechtste race van het seizoen voor mij, om een veelheid van redenen. Niet alleen worstelde de auto met het ongelijke Monegaskische straatoppervlak, maar een enorme regenbui zorgde ervoor dat ik me kwalificeerde in volle natte banden. Onnodig te zeggen dat de harde bochten en strakke grenzen van Monaco betekenden dat er op een gegeven moment gewoon een fout moest gebeuren, en dat is precies wat er gebeurde. Een lock-up in Bocht 8 betekende dat ik de juiste band tegen de barrière klemde en volledig verloor, wat uiteindelijk betekende dat ik deze race (berucht omdat het bekend staat als onmogelijk in te halen) helemaal achteraan de grid begon.

Mijn Monegaskische ellende was echter nog niet voorbij, want de eigenlijke race bracht meer chaos dan ik me ooit kon voorstellen. Een acht auto's voor Bocht 6 in de eerste ronde betekende dat ik door allerlei koolstofvezel wrakstukken moest kruipen om mijn race-inspanningen voort te kunnen zetten. Helaas deed dit wrak een aantal op mijn eigen banden en zorgde ervoor dat mijn rechterachter lek reed, waardoor ik slap terug moest naar de pits om de band te laten vervangen. Dit werd verergerd doordat sommige van de auto's die bij het incident betrokken waren, beter dan verwacht konden uitstappen, en daarom kwamen drie auto's van de stapel langs me heen blitzen terwijl ik me concentreerde op het gewoon op de weg houden van de MBF 01.

Maar helaas, ik kreeg een vervangende band en ging op weg, ervan uitgaande dat de enorme opeenstapeling en schade die op de baan was achtergebleven, was opgeruimd tegen de tijd dat ik weer op de botsingsplek kwam. Ik had het mis. Er bleef een bijzonder vervelend stukje koolstofvezel over, en dat zorgde voor het ondenkbare: nog een lekke band rechtsachter in de volgende ronde. Nadat ik weer terug was gesprongen, kreeg ik een derde set banden en concentreerde ik me op extra voorzichtig zijn om de wrakstukken te vermijden.

De opstapeling betekende wel dat mijn P22-start eindigde in een P17-resultaat, omdat Kevin Magnussen, Lance Stroll, Sebastian Vettel, Pierre Gasly en Alexander Albon allemaal moesten stoppen, maar hoe dan ook, P17 was een zeer grimmig resultaat voor mij en het team. Gelukkig had Button het beter voor elkaar en wist hij een P7-finish veilig te stellen, waardoor MBF Racing wat punten kreeg voor een verder catastrofale Grand Prix.

Hoewel er geen manier is om te weten wat de toekomst voor het team zal brengen, valt niet te ontkennen dat als de topteams geen fouten maken, MBF Racing niet op gelijke voet staat met hun racetempo en kwalificatiepotentieel. Althans nog niet.