Nederlands
Gamereactor
artikelen
Ant-Man and the Wasp: Quantumania

Waarom het Marvel-experiment faalt

Zouden we het einde van de lange heerschappij van superheldenfilms aan de kassa kunnen zien?

HQ

Er is geen raketgeleerde voor nodig om erachter te komen dat Marvel-films niet dezelfde greep op ons hebben als vroeger. Verdienen ze nog steeds veel geld? Natuurlijk zijn ze dat, en zullen ze nog steeds worden uitgescholden? Nogmaals, het antwoord is een volmondig ja. Maar waar ooit deze films moesten worden bekeken om te overleven in een soort popcultuurgerelateerd gesprek, hebben ze nu consistente kritiek hun kant op gewezen door mensen die zelfs ooit hun trouwste verdedigers waren.

Misschien vervelen we ons gewoon. Misschien kijkt het publiek nu prima naar de CGI en felle kleuren van een Marvel-film en zal het niets meer vragen. Maar alleen omdat we minder worden in ons entertainment, betekent niet dat we er genoegen mee moeten nemen. Met kritische kijkcijfers die kelderen en velen die niet geïnteresseerd zijn in de toekomst van Marvel's projecten, is het duidelijk dat we nog ver verwijderd zijn van de liefde die fans hadden voor de Infinity Saga. Maar er is misschien een manier voor Marvel om zijn oude glorie te herstellen, als het de grootste fout met zijn nieuwste films erkent.

Ant-Man and the Wasp: Quantumania

Als we kijken naar het succes van de Infinity Saga en de valse start die het Kang Dynasty-verhaal heeft gemaakt, lijkt het erop dat er één consistent probleem is geweest met het post-Endgame-tijdperk, en dat probleem is een gebrek aan focus op personages. In plaats van een langzame build, die ons kennis laat maken met de belangrijkste spelers van de aankomende saga, zijn we in plaats daarvan rechtstreeks naar eindeloze multiversum-opstellingen gesneld, bezaaid met goedkope nostalgie cameo's. Dit laat onze helden zonder enige focus, en ze dienen slechts als decorstukken om ons in de volgende actiescène te krijgen of de volgende "grote gebeurtenis" in het universum op te zetten.

Dit is een ad:

Natuurlijk moeten dingen met de tijd mee veranderen en kunnen we niet 11 jaar besteden aan elke grote Marvel-boog, maar onlangs voelde het alsof we films zonder persoonlijkheid keken, waar ze fungeren als één lange, aftitelingssequentie die wanhopig probeert ons voor de nieuwe schurk te laten zorgen omdat hij niet alleen één universum opblaast, hij kan er tien vernietigen, of een miljoen.

Ant-Man and the Wasp: Quantumania

Het deed er nooit echt toe dat Thanos met zijn vingers kon knippen en genocide kon plegen, het deed ertoe dat de mensen die hem probeerden te stoppen degenen waren waar we om waren gaan geven en die we leuk vonden. Er is geen karaktercultivatie in de meer recente films, en nu meer dan ooit voelt het alsof onze helden en schurken er alleen maar zijn om een doel te dienen, in plaats van mensen te zijn met echte persoonlijkheden en doelen die verder gaan dan goed of slecht zijn. De films hebben moeite om zoveel opzet te proppen voor hun grootse, overkoepelende plot dat ze vergeten om de dingen waar mensen echt om geven in te stoppen.

Dit geldt niet voor elk recent Marvel-project, maar degenen die mensen als het beste markeren, zijn eigenlijk shows en films met personages in hun hart. WandaVision, bijvoorbeeld, is er trots op ons te laten zien hoe de Scarlet Witch omgaat (of niet) met haar verdriet nadat ze is opgestaan, maar erachter komt dat Vision inderdaad dood is. Hetzelfde geldt voor Loki, dat de plot van de TVA heeft en Kang introduceert, maar in de kern sterk gericht is op het titulaire personage en Sylvie.

Dit is een ad:
Ant-Man and the Wasp: Quantumania

Als we naar de toekomst van Marvel kijken, is het moeilijk om ons zorgen te maken over veel van de nieuwe vooruitzichten en zelfs de bekende gezichten, omdat het voelt alsof we geen idee hebben wie deze mensen zijn of dat ze niet veel hebben ontwikkeld sinds we ze in Endgame zagen. Met de consistente focus op goedkope nostalgie-pops ook, is het moeilijk om je een toekomst voor te stellen waarin opnieuw elk Marvel-project als verplicht wordt beschouwd om te bekijken. Maar als de films een kerncast van personages opbouwen, mensen die we echt kennen en waar we aan gehecht kunnen raken, dan kan het ervoor zorgen dat die onvermijdelijke grote team-ups zich meer verdiend voelen en minder gedwongen om actiefiguren, t-shirts en al het andere te verkopen dat Disney nu probeert te pushen.