Waarom je Esports live zou moeten kijken

Toen ik op een heldere ochtend London binnenrolde, was ik vervuld van opwinding voor het weekend van de komende wedstrijden; niet alleen om de actie van de serie te zien ontvouwen terwijl titanen van het spel teen tot teen gingen, maar om binnen ontroerende afstand te zijn van elke kill, elke outplay en elke triomf die zou komen.

Toen ik uit de trein stapte, was er onmiddellijk een gezoem door de stad - niet de gebruikelijke drukte, maar iets anders, iets doelgerichts en vol verwachting. Het was finaleweekend en het grote toernooi waar deze plek gastheer voor was, liep ten einde, maar dat maakte de static in de lucht alleen maar voelbaarder.

Ik begon de veelbetekenende tekenen op te pikken van degenen die, net als ik, hier waren om getuige te zijn van het toppunt van competitie. Misschien was het iets subtiels, een rugzak gevuld met snacks voor de dag en een gemompel onder vrienden terwijl ze de botsingen tot nu toe beoordeelden. Soms iets opvallenders, een vlag, schmink, merchandise van de evenementen en teams - en de gevreesde, maar altijd aanwezige Teemo hoeden.

Tegen het einde zou ik een expert in observatie zijn en ontdekken dat er een zekere voldoening was in het oppikken van deze aanwijzingen in een koets of een menigte, wetende dat ik een tijdje in het epicentrum van de competitieve League of Legends gemeenschap was.

Naarmate ik verder reisde door de tube, versterkten het elektrische gezoem en de dreun van tunnels onder de stad dit gevoel alleen maar. Ik herkende wat van mezelf in andere reizigers die aarzelend op perrons wachtten of een te vaak op kaarten keken toen we van station naar station gingen, wachtend op onze halte in oostelijke richting.

Het spoor werd alleen maar sterker toen ik Stratford raakte, waar een drukke hub van gezichten op zoek ging naar begeleiding naar de Copper Box Arena. Als om onze vermoedens te bevestigen, was de neongloed van billboards die MSI adverteerden altijd aanwezig in het gebied, van bovenaf kijkend als leidende bakens voor ons wederzijdse doel, een focussende hand om ons naar onze bestemming te leiden.

In zekere zin was aankomen op de locatie als thuiskomen. Eindelijk was ik hier, en een glimlach brak op mijn gezicht, ondanks mijn inspanningen om het te onderdrukken. Of het nu de drukte was, de standbeelden van beroemde spelers of zelfs de beats die uit de Red Bull DJ-mobile knalden (het overviel me ook) alles was tegelijkertijd tastbaar en echt.

Begrijp me niet verkeerd, ik ben een beetje een League esports superfan, maar zelfs ik werd overrompeld door de enorme massa mensen die zich verzamelden en schreeuwden om binnen te komen. Ik weet dat ik van het spel geniet, en in hypothetische zin natuurlijk moeten andere mensen dat ook doen, maar ik had nog nooit zoiets verwacht of meegemaakt.

Feest en feest hingen in de lucht, en mijn eerdere zoektocht had zijn thuis gevonden, een plek waar ik zeker wist dat iedereen lid was van dezelfde gemeenschap. Er zat een bevestiging aan dit alles, een puur genieten. Het was niet langer een hobby die te zelden door anderen werd gedeeld, maar een facet van mijn leven dat nu op de voorgrond stond en mijn aandacht volledig opslokte.

In de arena was ik verbijsterd over de schaal van de productie die voor me lag. Ik geef toe, ik vroeg me af hoe alle momenteel vacante stoelen zouden worden gevuld, maar een voor een werden ze bezet door fans, en tegen de tijd dat de wedstrijden begonnen, keek ik naar een brullende zee van gelijkgestemden.

Ik zag personages tot leven komen met nauwkeurigheid en zorg die ik alleen voor mogelijk hield voor professionals, en mijn oren rinkelden met de kreten van scanderende supporters toen de profspelers het podium betraden om het uit te vechten.

Zelfs in de aanloop naar wedstrijden was er een groot verschil in de meestal half bekeken segmenten die de scène bepaalden en de talenten van spelers bespraken. Zowel degenen die de analyse deden als de spelers zelf waren er - schijnbaar op ontroerende afstand - en ik merkte dat ik nog meer dan anders geïnteresseerd was in wat elk van hen op tafel kon brengen en of ze erin zouden slagen om het voor mijn ogen uit te voeren.

Alleen naar binnen gaan was zenuwslopend, dat geef ik toe, maar ik merkte al snel dat ik met nieuwe vrienden een gesprek aanging met een natuurlijkheid en gemak dat alleen in zo'n omgeving kan worden geproduceerd. Na elke serie en het evenement als geheel, kwam ik niet alleen weg met een dag entertainment, maar ook met nieuwe herinneringen en vrienden met wie ik ze had gedeeld.

De draft leek er meer dan ooit toe te doen, omdat ik de reacties van de teams en coaches zag terwijl ze het uitvochten om de wedstrijd te beginnen met een voordeel ten opzichte van hun rivalen. Waar mijn gebruikelijke cynisme voor meta picks en patches deze fase zou hebben overruled, zag ik het anders.

Weg was het traditionele 'wat' van het ruilen van sterke ADC voor sterke ADC, en daar kwam het 'waarom' voor in de plaats. De prioriteiten en stijlen van teams waren meer aanwezig dan ooit tevoren, en ik merkte dat ik deze subtiele kunst en de shotcalling-volgorde ervan binnen elk vijfkoppig rooster begreep, ongeacht mijn eerdere kennisniveau over het team.

Deze fascinatie nam alleen maar toe met elke onorthodoxe keuze, en de sluwe glimlach van het kijken naar dit soort lock-ins thuis werd verdronken in de donderende en brullende golf van de menigte, als een soort eenkennig organisme dat in koor reageerde.

In games had elke kill, elk doel en zelfs bijzonder schadelijke transacties zoveel gewicht. De spelers eisten de aandacht op van elke set ogen in de zaal, sommigen hoopten op hun triomf, anderen op hun kwelling, en zo werd elke input spanning, werd massa en werd volume.

In plaats van via een computer, dreunden de stemmen van de casters onontkoombaar door de zaal en vertelden meesterlijk de zich ontvouwende chaos terwijl sommige fans juichten en anderen wanhoopten, met bijzonder gepassioneerde vlaggendragende kampioenen van hun teams die liederen van steun van de rest van het publiek verzamelden.

MSI 2023 was de eerste keer dat ik een esports evenement live vanuit de zaal zag, maar na zo'n prachtige en onvergetelijke tijd zal het niet de laatste zijn. Zoals zoveel momenten eerder, en met de gouden weg nu in zicht voor de LPL, kan dit evenement plaatsvinden in de legendarische zalen van legendes. En deze keer kan ik zeggen - ik was erbij.