Call of Duty: Modern Warfare III - Campagnevertoningen: Verloren woorden

Ik heb mijn bedenkingen en zorgen over dit spel als geheel al gedeeld, als onderdeel van enkele indrukken na het bekijken van de bèta voor Call of Duty: Modern Warfare III. Dit is een game, althans in de multiplayer-zin, die vertrouwt op nostalgie zoals we nog nooit in de serie hebben gezien. Het bestaat uitsluitend uit opnieuw gemaakte kaarten van de briljante 2009 Modern Warfare 2, en bovendien brengt het, vanwege de pariteit met 2022's Modern Warfare II, schijnbaar niet zoveel nieuwe wapens, aangezien de meerderheid afkomstig is van de aflevering van vorig jaar. Onnodig te zeggen dat de talloze geruchten en rapporten die suggereerden dat de Call of Duty van dit jaar een premium-uitbreiding voor de game van vorig jaar zou zijn, op dit moment steeds duidelijker lijken dan toen Modern Warfare III aan het einde van de zomer aan de wereld werd onthuld.

Deze ontwerpstijl betekent ook dat er enorm veel druk op de Zombies en de campagne staat. Net als de multiplayer zullen we meer gedachten hebben over de Zombies wanneer deze volgende week arriveert als onderdeel van de volledige lancering, maar Activision heeft opnieuw besloten om de campagne vroeg in handen van fans te leggen en acht dagen de tijd te geven om het weg te werken voordat de volledige lancering plaatsvindt. Voor een campagne op ware grootte is dat best een aardige tijdspanne, maar in Modern Warfare III had Activision ons eerlijk gezegd drie dagen Early Access kunnen geven, omdat dit verhaal een van de kortste tot nu toe is en misschien wel het laagste punt in het hele verhaal van de Call of Duty-serie. Als een bijna 20-jarige veteraan van de serie, maakt dit me onmetelijk teleurgesteld en gefrustreerd.

Door het feit te verdoezelen dat Call of Duty zelf is uitgegroeid tot een nachtmerrie voor gebruikersinterface en toegankelijkheid, met een lanceringssequentie die zelfs Makarov om genade zou doen smeken, is deze campagne een van de grootste stappen terug voor de serie. Het actievolle verhaal dat er altijd voor zorgde dat Call of Duty verhalen aanvoelden als een actiefilm die je speelt, is in plaats daarvan vervangen door wat het best kan worden omschreven als Warzone Zombies. De veel belichte Open Combat Missions zijn gewoon een farce. Het is een mooie manier om te zeggen dat een missie plaatsvindt in een kleine sandbox die vaak een locatie is van een Warzone of multiplayer-kaart. Hier heb je reguliere doelen, maar nu heb je de mogelijkheid om ze naar eigen inzicht te verkennen en te voltooien. Toen ik over dit plan hoorde, hoopte ik dat het zou lijken op iets dat lijkt op de open locaties van Rebellion die in de Sniper Elite-spellen worden gebruikt, maar dat is het verre van.

De doelstellingen zijn meestal 'vernietig dit ding' of 'communiceer met dit ding', er zijn nauwelijks grote set-piece-momenten die Michael Bay's mond zouden doen openvallen, tenzij je de creativiteit en interesse hebt om ze zelf te creëren. Om hieraan toe te voegen, tenzij je de wens hebt om elk van deze mini-sandboxen te verkennen om nieuwe wapenblauwdrukken te vinden die je in de campagne kunt gebruiken, kan het daadwerkelijke doel voor een missie je 10 minuten kosten om te voltooien. Die geruchten dat je dit verhaal in vier uur kunt doorspitten zijn absoluut correct, en gezien de staat van de ronduit ellendige plunderingsopties (die hoe dan ook geen plaats hebben in een Call of Duty-campagne) wil ik de missie sneller verlaten dan verder te verkennen.

Dan is er nog de vijandelijke AI. Ik heb veel Call of Duty gespeeld en voor mij is het een ritueel om elk nieuw verhaal vanaf het begin op de moeilijkste moeilijkheidsgraad te spelen. Meestal betekent dit soms een marginaal uitdagende ervaring, maar in Modern Warfare III voelt het alsof de vijanden geen idee hebben wat ze doen. Ze staan stil in open gebieden en schieten op je als waterspuwers, ze zijn onnauwkeurig en dom, en zelfs als je iets wilds doet en de aandacht van het hele sandbox-level trekt, doen ze nauwelijks iets anders dan naar je toe sprinten als zombies. Nogmaals, dit voelt niet als een Call of Duty-campagne, het voelt als een Warzone-campagne, en daarmee krijg je niet de brute vijandelijke AI die we in het verleden hebben gezien, maar in plaats daarvan de domme en eerlijk gezegd ongemakkelijke vijandelijke AI.

Dit wordt niet geholpen door de ronduit ellendige stealth-missies die in feite een automatisch faalsysteem hebben als je wordt opgemerkt door vijanden. In tegenstelling tot elke andere missie, zullen de vijanden je in deze missies neerschieten met een nauwkeurigheid en vooroordelen die de vals spelende gemeenschap van Verdansk jaloers zouden maken.

Maar het verhaal zorgt er in ieder geval voor dat je door wilt gaan, toch? Zoiets. De verhaallijn is niet verschrikkelijk, maar het wordt zo erg tegengehouden door elk ander deel van deze campagne-ervaring dat ik er onmogelijk over kan praten als een hoogtepunt. Het verhaal lijkt alleen aan het begin en einde van een level vooruit te gaan, en dan in de tussenfilmpjes ertussenin. Alles wat je doet in de Open Combat Missions is meer een middel om een doel te bereiken dan een verhalend drijfpunt, en Activision lijkt daar niet om te geven. En aangezien de Call of Duty-verhaallijn op dit moment jaren in de maak is, met verhalende beats die zijn verkend in eerdere seizoenen van eerdere titels, zijn er elementen van dit verhaal die voor niemand logisch zullen zijn, behalve voor de meest fervente Call of Duty-fans. Dit moet zijn hoe het is om een gedeeltelijke Marvel fan te zijn.

Over de Open Combat Missions gesproken, In een van de vroegste missies was de taak om drie helikopters verspreid over een kaart te vernietigen. Binnen vijf minuten na het verkennen vond ik een stealth-bommenwerper-killstreak verborgen en richtte ik me op de enorm impactvolle killstreak over het hele level en op een pad om twee van de helikopters in één keer te vernietigen. Het werkte. Voor mij zegt dit absoluut alles wat gezegd moet worden over hoe Activision deze campagne en deze Open Combat Missions heeft gebouwd en ontworpen.

Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, heeft de game zelfs een groot aantal prestatie- en bugproblemen. Ik heb een groot aantal visuele fouten gezien die de onderdompeling enorm beïnvloeden, om de een of andere reden een paar verschillende crashes gehad en zelfs hele tussenfilmpjes doorgenomen waarin de audio niet werd afgespeeld. Het is opmerkelijk dat een merk met de financiële steun van Call of Duty ons niet eens een ervaring kan geven die fundamenteel werkt.

Dit is voor mij geen nieuw deel in de Call of Duty-serie, het is een bijzaak. Het had op zijn best een premium DLC moeten zijn voor de game van vorig jaar, vanwege de slechte implementatie van PlayStation-trofeeën, de manier waarop de prestaties op Xbox worden vermeld, het feit dat je ongeveer 250 GB lege ruimte op je apparaat nodig hebt om niet alleen de game van dit jaar te downloaden, maar ook om de titel van vorig jaar te behouden (maar niet die van 2019 Modern Warfare) ook gedownload, alles aan dit spel voelt voor mij verkeerd.

De kracht van nostalgie kan niet voorkomen dat deze game wordt gewaardeerd op £ 60 en Activision zou zich moeten schamen voor het verkopen ervan voor deze prijs. Als Ubisoft niet dacht dat Assassin's Creed Mirage het volledige prijskaartje van £ 60 zou moeten kosten, ondanks dat het een hele nieuwe open wereld brengt om te verkennen met een interessant verhaal en fris aanvoelende gameplay-elementen, is het feit dat Activision gelooft dat deze game zoveel van je zuurverdiende geld waard is, belachelijk. Misschien zullen de zombies me enorm verrassen, of misschien zal de multiplayer me zo getroffen maken door herinneringen aan de late jaren 2000 dat ik die verklaring wil intrekken. Maar ik betwijfel het ten zeerste.