Nintendo Switch 2 hardware hands-on impressies - wat ik het leukst en het minst leuk vond

Ik zit nu in een vliegtuig dat op het punt staat op te stijgen nadat ik de ochtend heb doorgebracht op het Nintendo Switch 2 Premiere-evenement in Parijs. Met andere woorden, alles wat ik heb meegemaakt met het nieuwe systeem, de spellen en de randapparatuur, blijft vrij vers, maar geregeld genoeg om na enige reflectie met je te delen. Als je eerst over games wilt lezen, ga dan hierheen voor mijn Metroid Prime 4: Beyond impressions, en hier voor de Mario Kart World-preview, met Donkey Kong Bananza en meer die kort daarna volgen.

Dus, hoe ziet de nieuwe console eruit en voelt hij aan? Met de Switch2Gate-lekken in overvloed die Nintendo in december en januari leed, wist je al van de meeste functies, terwijl de onthulling in januari plus de Switch 2 Direct van gisteren min of meer de officiële aspecten, specificaties, releasedetails en meer voltooide. Dus dit zal niet de plek voor mij zijn om te praten over TFLOPS, waanzinnig dure software of diepgaand spelspecifiek inzicht. Hier deel ik hoe ik me persoonlijk voelde bij de verschillende onderdelen, inclusief enkele interessante bevindingen. En om het wat contrast te geven, laten we het zowel over het goede als het slechte hebben.

Ik vond het leuk: het voelt licht aan!

De Nintendo Switch 2 als handheld-console streelde me als verrassend licht de allereerste keer dat ik hem oppakte. Ik ben de laatste tijd gewend aan mijn goede oude OLED-model, en de Switch 2 voelde eigenlijk lichter aan. Dat is het niet, als mijn cijfers correct zijn, dus het is meer een gevoel, misschien heeft het te maken met de balans van gewichten, of met hoe het scherm met 7.9 inch bijna een centimeter groter is dan het OLED-paneel, maar geloof me, de halve kilo voelde als iets minder.

Ik vond leuk: Goed niet-OLED-scherm

Afkomstig van het eerder genoemde OLED-scherm verwachtte ik dat dit DE downgrade zou zijn, als het enige dat zich slechter voelt of er slechter uitziet in vergelijking met de 3.5 jaar oude update. Maar het is niet zo opvallend, met het extra formaat, de behoorlijke helderheid voor LCD, de goede zwarttinten, de overtuigende kleuren, de HDR-ondersteuning en de verversingssnelheid van 120 Hz, om nog maar te zwijgen van de toename van het aantal pixels van 720p naar Full-HD 1080p, wat een grote pixeldichtheid voor het formaat betekent. Begrijp me niet verkeerd, ik verwacht in de toekomst een Switch 2 Premium-model met een nog glanzender en glanzender OLED-scherm, maar de paar games die ik speelde, sprongen van het scherm en vulden het met gratie. Dat gezegd hebbende, heb ik veel meer tijd doorgebracht in de Docked TV-modus voor het gemak van video en impressies.

Ik vond het niet leuk: Kleine upgrade naar systeemmenu en interface

Van wat we zagen op de Switch 2 Direct en het weinige dat tijdens het Premiere-evenement werd getoond, lijkt het erop dat de gebruikersinterface vrijwel hetzelfde zal blijven. "Als iets werkt, verander het dan niet", toch? Nou ja, maar zelfs als ik het schonere, niet-geclusterde startmenu van de eerste Switch ging waarderen toen ik uit de met service gevulde, smart-tv-achtige showcases van de PS5 of de Xbox-serie kwam, hoopte ik hier een beetje op een herwerking om het efficiënter en frisser voor het oog te maken. Natuurlijk zullen we moeten wachten tot de lancering in juni om te zien.

Ik hield van: Het magnetische afneembare systeem voor de Joy-Con 2

Ik was hier niet zeker van toen het voor het eerst uitlekte, nu ben ik verkocht aan deze slimme oplossing, ook al zullen we moeten zien hoe het de tand des tijds doorstaat. Het werkt gewoon comfortabel, op een zeer aangename manier, en voor wat lijkt op een steviger, resistenter resultaat. Niet meer wiebelen, hoop ik, maar alleen al het gebaar zelf is zo gemakkelijk uit te voeren dat het de goede 'ol Switch 1 Joy-Con-dia behoorlijk onhandig, wrijvings- en oncool maakt. Het loskoppelen van de controllers van de Switch 2-console/schermeenheid of van de Grip-adapter is net zo eenvoudig als het indrukken van de nu vrij grote ontgrendelingsknoppen om ze los te maken. Maar het aangenamere gevoel is wanneer je ze aan het systeem bevestigt, met enige inspanning of wrijving, gewoon in de buurt van de magneten om ze te zien klikken alsof je de Force gebruikt. Een iets ander geluid, maar toch het hernieuwde bevredigende handelsmerk Switch 2-gebaar. Oh en de extra bandjes zijn gelukkig ook veel gemakkelijker aan te sluiten en los te koppelen.

Bekijk in deze video hoe de magnetische Joy-Con 2 werkt:

Ik hield van: De Nintendo Switch 2 Pro-controller zou de beste gamecontroller kunnen zijn die ik ooit heb geprobeerd

Zo simpel is het. Ik had alles gespeeld met de twee Joy-Con 2-controllers die aan de handheld-console waren bevestigd, afzonderlijk standalone, of bevestigd aan hun meegeleverde Grip-accessoire, met de resultaten die ik hieronder zal becommentariëren. Maar dan! Toen het de beurt was voor Hades 2, pakte ik de Switch 2 Pro-controller en... oh mijn God(en). De zachtheid van de grotere, ongelooflijk gladde sticks, het klikkende gevoel van zowel de gezichtsknoppen als de D-Pad (de enige manier waarop ik Street Fighter 6 zal spelen trouwens). De ergonomie, de vorm, het design (ik ga persoonlijk voor de zwart-witte variant). De HD Rumble 2 verdeeld over het apparaat, de toegevoegde GL- en GR-knoppen waarvan je niet wist dat je ze nodig had totdat je ze je middelvinger (letterlijk) gaf. De stereo minijack. Deze controller is echt een game changer en voelt voor mij al beter dan de Switch Pro Controller, de geliefde Wii U Controller, en ook de DualSense en de Xbox Controller. MAAR! En wat een maar...

Ik vond het niet leuk: Waar. Zijn. Mijn. Analoog. Triggers. Nintendo?

Het was een van de dingen waarvan ik naïef hoopte dat ze het zouden oplossen met de nieuwe console. Misschien waren ze te kwetsbaar voor de Wii U, of de Switch gegeven kinderen mishandelen, of te onzinnig voor de gesplitste Wiimote-Nunchuck-besturing, maar waarom de standaard helemaal verlaten?! En dit deed nog meer pijn op het moment dat ik de NSO Gamecube-controller oppakte (die nu C-, Home- en Capture-knoppen aan de bovenrand bevat) om een aantal van mijn geliefde F-Zero GX te spelen. De ironie! Nintendo had de langst reizende analoge triggers, en nu zijn ze nergens meer te vinden, waardoor de geleidelijke precisie die sommige games en genres vereisen, teniet wordt gedaan. En nu ben ik een it, hoewel ik die aanpasbare GL- en GR-knoppen in zowel de Pro Controller 2 als de Joy-Con 2 Grip leuk vind, waarom voeg je ze niet toe aan de Joy-Con 2 nu je toch bezig bent? Op deze manier voorkom je dat ze een systeemfunctie worden, verdoemd iets af en toe.

Ik vond het leuk: De meer ergonomische Joy-Con 2-controllers

Ze zijn niet te vergelijken met mijn nieuwe liefde hierboven, maar ze komen vrij dicht in de buurt van een gewone controller, zowel bevestigd aan de machine, aan de Grip, of standalone. Ze kregen de boodschap dat we grotere stokken en knoppen nodig hadden, meer rustruimte voor de vingers, en ook grotere ZL, ZR, SL en SR. En als bonus zijn zowel de nieuwere HD Rumble 2 als de verbeterde gyrosensoren nauwkeuriger en genuanceerder. Samen met de muismogelijkheden en het scala aan bewegingsgestuurde acties zijn ze indrukwekkende upgrades. Na verloop van tijd zullen we moeten controleren of het gaat met driften, een probleem dat Nintendo zichzelf niet kan veroorloven te herhalen.

Ik vond het niet leuk: Muisbesturing als je complexe acties nodig hebt

Raadpleeg mijn eerder gelinkte Metroid Prime 4: Beyond impressions voor meer informatie, maar TL; DR, ik denk niet dat ik de muismodus zal spelen voor lange sessies, minder dus als het gaat om het indrukken van zowel ZR / R (zoals ze je normale muisknoppen zouden zijn) en een van de ABXY-gezichtsknoppen (zoals zou zijn voor traditionele muiszijdeknoppen). Het voelde beter toen ik later Drag X Drive en Nintendo Switch 2: Welcome Tour uitprobeerde, in plaats van Samus' meer hardcore ervaring, maar het is duidelijk dat de vorm van de Joy-Con 2-controllers maar voor een beperkt aantal toepassingen kan werken. Ze werken best goed als verticale controllers klikken of bewegen, ze werken veel beter dan voorheen in de NES-modus zijwaarts, en ze kunnen een tijdje werken in deze derde uitvinding, maar het is een beetje vergezocht om eerlijk te zijn. Hoe kan een enkele vorm het goed doen voor zo'n linkse aanpak?

Ik vond het leuk: Snellere laadtijden

Ja, ik heb de laadtijden niet gemeten, maar ik zag verschillende games laden, en je kon zien dat ze deze keer veel sneller geheugen gebruiken. Het gebeurde met zowel Switch 2 Edition-games zoals Zelda: Breath of the Wild, Kirby and the Forgotten Land of Mario Party Jamboree, maar ook met nieuwe games zoals Mario Kart World (weet je nog hoe lang het duurde voordat de Wii U nummers laadde?) en Donkey Kong Bananza. Het was een broodnodige, veelgevraagde verbetering, en ik kan niet wachten om te proberen veel meer software te downloaden, te installeren en uit te voeren om te bevestigen wat een sprong voorwaarts zou kunnen zijn in termen van UX voor degenen die van de originele Switch komen.

Ik heb geen idee: het Nintendo Switch 2 Dock en wat het toevoegt

Zoals ik al zei, is dit alleen gebaseerd op mijn ervaring. Op papier waardeer ik wat de Dock 2 zegt dat het doet. De 4K-output, de mooie modewoorden die Nintendo niet gewend is, zoals alternatieve 1440p (2K) en VRR, de ventilator om dit alles af te koelen... Maar het punt is dat ik niet kon rotzooien met de nieuwe Dock 2 zelf, omdat ze onaantastbaar waren, wachtend om samen met de rest van de hardware-onderdelen en randapparatuur achter een beschermend glas te worden vastgehouden. Zijn de kabels nu beter beheersbaar? Wordt het te warm? Zijn de verschillende havens gemakkelijk te bereiken? Is het vriendelijker voor de Switch 2-eenheid wanneer je hem landt of uit het dock tilt, waardoor krassen worden voorkomen? Ik denk dat ik moet uitchecken voor mijn volledige Nintendo Switch 2-recensie...

Ik zal dit bijwerken als er iets anders naar voren komt door mijn praktische opmerkingen over de verschillende games te bekijken, of als je vragen stelt in de reacties hieronder, maar dit is voorlopig hoe ik me voel over de Switch 2-hardware. En een afhaalmaaltijd: dit is een van die gevallen waarin iets volledig verandert persoonlijk, van dichtbij, meestal ten goede. Video's en foto's doen geen recht aan veel van de dingen die hier worden besproken, dus als je geïnteresseerd bent, probeer het dan eens te proberen voordat je besluit tot aankoop te overgaan.