Kingdom Come: Deliverance II: De laatste preview

We zijn nu minder dan een maand verwijderd van de release van Kingdom Come: Deliverance II. Op 4 februari zien we de terugkeer van Henry, Hans Capon, evenals het debuut van een heleboel nieuwe personages, een nieuw verhaal en wat belooft de game te worden die Warhorse wilde maken toen ze Kingdom Come: Deliverance uitbrachten.

We hebben nuKingdom Come: Deliverance II twee keer een voorbeeld bekeken (hier en hier), en in tegenstelling tot de vorige keer dat ik het spel kon bekijken, waar de ervaring van het spelen concurreerde met het uitbundige dagje uit dat Warhorse voor ons en andere media had gepland, kan ik hier volledig praten over het spel zoals het is, en hoe het voortbouwt op het originele spel.

In plaats van ook een specifiek deel te kiezen om te spelen, hebben we vrij rondgezworven in de open wereld, te beginnen vanaf het begin met het tweede hoofdstuk van Henry's verhaal. In zekere zin voelt dit als het eigenlijke eerste hoofdstuk, terwijl Kingdom Come: Deliverance fungeert als een geweldige, lange proloog. Het lijkt erop dat Warhorse graag wil dat je dit als een nieuwe start ziet, omdat je nieuwe sterke punten voor Henry kiest, zonder de mogelijkheid om jouw versie van hem uit het vorige spel te importeren. Dit werkt grotendeels in het voordeel van Kingdom Come: Deliverance II, aangezien het vervolg zoveel nieuwe mechanica, activiteiten en voordelen biedt dat het niet bevredigend zou zijn om je oude Henry omhoog te slepen. Als je erg gehecht bent aan de manier waarop je in Kingdom Come: Deliverance hebt gespeeld, kun je natuurlijk gewoon dezelfde opties kiezen aan het begin.

Ik wilde iets anders proberen, vooral omdat ik de DLC's voor Kingdom Come: Deliverance nog niet had gespeeld, dus de hond Mutt was helemaal nieuw voor mij. Ik was ook een beetje een bruut geweest in het origineel, en dus ging ik deze keer voor een meer zilvertongige aanpak, met de Houndmaster-vaardigheid als mijn secundaire hoofdkeuze. Dit bleek een vergissing te zijn, want ik realiseerde me niet wat voor soort wilde ganzenjacht ik zou krijgen om mijn vermiste hond te vinden.

Na een proloog die je veel sneller de open wereld in laat dan het originele spel, dacht ik dat het vinden van mijn hond mijn nummer 1 prioriteit zou moeten zijn, wat me vervolgens leidde tot een assortiment van boodschappen, waaronder het redden van het paard van een lokale jager van stropers en het leiden van een vreemd schaap naar wolven in een zoektocht die erg doet denken aan de geitenzoektocht in The Witcher 3. Tot nu toe voelt het ontwerp van de zoektocht erg geïnspireerd door die game, wat betekent dat zelfs als je denkt dat je in bent voor een snel avontuur van 20 minuten, je waarschijnlijk andere losse draden aan het einde zult vinden, die je naar een spiraalvormig verhaal zullen leiden dat ervoor zorgt dat je terug blijft komen. Het enige kleine probleem dat ik tot nu toe in deze vroege periode heb gehad, is dat je je in het begin van Kingdom Come: Deliverance II erg zwak voelt, soms zelfs zwakker dan in het originele spel, omdat je dan tenminste een duidelijk pad had om te volgen voor betere uitrusting en gemakkelijkere vijanden. Hier, beginnend in het wilde Boheemse paradijs, kun je de dood net zo snel vinden als je kleding, harnassen, een paard en meer moet vinden.

Aan de andere kant, dat hoort allemaal bij de Kingdom Come-ervaring. Henry is niet alleen meer een nederige boer, maar verhaalgebeurtenissen aan het begin van het spel brengen hem zo dicht mogelijk bij af. Dat betekent dat je niet zomaar een ridder van zijn paard kunt trekken en hem kunt nemen voor alles wat hij waard is. Zelfs het onder ogen zien van een paar bandieten tegelijk kan dodelijk zijn, en dat is de realistische ervaring die in elk deel van Kingdom Come: Deliverance II bestaat. De minigames zoals smeden en alchemie kosten tijd, met veel verschillende bewegende delen, en draaien niet alleen om het feit dat je tegelijkertijd op dezelfde knop drukt. Dat klinkt misschien alsof het mensen zal afschrikken, en een tijdje werd ik afgeschrikt door de authenticiteit, maar als je echt in Kingdom Come: Deliverance II graaft, is het in de kern veel meer een goed geschreven historisch drama dan een simulator.

Het schrijven en het verhaal zijn tot nu toe erg solide geweest, hoewel een beetje gehinderd door enkele vreemde voice-acting-keuzes, aangezien sommige NPC's andere acteurs lijken te hebben in tussenfilmpjes dan in gewone gesprekken. Maar voor het grootste deel baant het verhaal zich heel goed een weg door de open wereld, zowel in zij- als hoofdmissies. Hans Capon is net zo charmant en irritant als in het eerste spel, en er is iets heel briljants aan de relatie tussen hem en Henry waarvan ik blij ben dat we er meer van te zien krijgen. Het tempo tot nu toe is een beetje traag, vooral na een rauwe start, maar nogmaals, dat lijkt zo ontworpen, wat ons opnieuw vertelt dat dit een nieuwe start is, in plaats van een directe voortzetting. Het geeft je de tijd om te ademen, vooral als je nieuw bent, en voor terugkerende spelers sta je voor de nieuwe uitdaging om halfnaakt in de open wereld te worden gedropt, met een half dozijn dingen die je moet doen.

Gevechten en het gemak waarmee je daarin vaardigheden kunt leren en ontwikkelen, waren deze keer echt een hoogtepunt, want na een snelle reis naar een zwaardmeester kun je je klaar voelen om het tegen veel vijanden op te nemen. Het is lastig, begrijp me niet verkeerd, en gevechten kunnen lang duren, maar er zijn inspanningen geleverd om gevechten minder muf te laten aanvoelen, vooral met de verschillende wapens die je krijgt.

Er zijn enkele bugs die ik heb opgemerkt, zoals mensen die half in de vloer wegzakken, maar zoals het geval was met klassieke Bethesda, dienen deze om minder spelverpestend te zijn en meer leuke kleine vondsten die de onderdompeling enigszins kunnen doorbreken, maar je meer dan wat dan ook aan het lachen maken. Maar over het algemeen, als dit de game is die Warhorse wilde maken, wat een ervaring wordt het dan wel. Diepgaand, betekenisvol en nogmaals bewijzend dat je geen draak nodig hebt om een RPG te verkopen, zal ik doorgaan met deze enorme ervaring in de hoop dat ik kan stoppen met afgeleid te worden door de prachtige wereld en iets gedaan kan krijgen.